منبع : بچه های کامپیوتر

سلام .. . خوبید

الان که 8 شهریور هستش و هنوز جواب تعیین رشته نیومده و نمی دونم منهدس می شم یا نه. ولی الان به حسم زده و می خوام چندتا شعر بنویسم هرکسی هم مرده می تونه جوابم رو بده (البته این مرده اصطلاحه وگرنه خانوم ها هم می تونن بنویسم . . این حقوق زن ها رعایت !!!)

دریا دلان عاشق روزی به دریا رسند    

این همه درد و محنت روزی به پایان برند

دعایی خواهیم و بس از دوسـتان وفا   

دعای فردای ما رسیدن است به دریا

به رفتند به جهان دگر ای دوست مکن تعجیل
که به زور برندت آخر چه با قرآن چه با انجیل
این صد دام و دانه که بینی در این جهان
شود روزی آروزیت دم به دم در آن جهان

رفت از دست من اخر رمضان        من نفهمیدم و او رفت چسان

سپری شد سحر و افطارش          نرود از دل من اثارش

اه ماه رمضان یادت خوش            نشوی در دلم هرگز خامش

کاش هرشب شب زیبایت بود      لحظه لحظه به دلم جایت بود

کاش دائم تو کنارم بودی            در همه عمر تو یارم بودی

کاش بودی همه ی زندگیم         عزّت و ابرو و بندگیم

بهترین ماه تو در دل بودی            در بر دوست تو منزل بودی

می روی و دل من می گیرد          ماه من بی تو دلم می میرد

پیش معبود وساطت کردی           پهن تو خوان عبادت کردی

با تو اوقات خوشی داشت دلم       بذر خوبی ز تو می کاشت دلم

رمضان بی تو دلم تنگ شود          می روی و دل من سنگ شود

رمضان جای تو خالیست مرو         بی تو در دل چه ملالیست مرو

سحر و روزه و افطارت کو؟            خود بگو با دل من یارت کو؟

رمضان با گل نرگس رفتی؟!          ماندم و بی کسی و بدبختی!

رمضان این دل من می سوزد         دل من دیده به در می دوزد

رمضان یک خبر از یار بده               بر دلم مژده ی دلدار بده

رمضان صاحبم از من راضیست؟      یا که از روزه ی من ناراضیست؟

خدمت یار سلامم برسان              درد و دلها و کلامم برسان

گو به مهدی دل من قابل کن         فیض دیدار رخت شامل کن

منبع:emam8.com

سلام . . . خوبید . . . حالتون چطوره . . . داشتم درس می خوندم حوصله ام سر رفت . کامپیوتر رو روشن کردم تا کمی موسیقی گوش کنم . . . آهنگ (ز خاک من اگر کنم براید) از شجریان رو گوش کردم انقدر ازش لذت بردم، رفتم سراغ کتاب خانه ی بابام و دیوان شمس رو برداشتم و خودم خوندمش . . . این شد که به سرم افتاد که پستش کنم . . . مطمئنم اگه اهل شعر باشید دیوونش می شید . . . حداقل به یک بار خوندش می ارزه !

ز خـاک مـن اگر گـنـدم برآیـد              از آن گر نان پزی مستی فزاید

خـمـیر و نـانبا دیـوانـه گردد                  تنـورش بـیـت مـسـتانه ســراید

اگــر بر گـور من آیـی زیـارت                 ترا خر پشته ام زقصان نماید

میا بی دف بگور من برادر                 که در بزم خدا غمگین نشاید

مرا حق از می عشق آفریدست               همان عشقم اگر مرگم بساید

واقعا مولانا ایوَل داره . . . این همه عشق رو خدا به او داده . مطمئن باشید اگه سر خاک ما گندم برآید!! حتما نان میسوزد ، نانوا هم دیوانه می شود ، مشتری هم می پرد و . . . به امید این که همه ی ما از بزرگان و کسانی که خدا اونها رو دوست داشته ، پند بگیریم . . . نه بشینیم ایراد بگیریم و بگیم کافره، منظورم کسایی مثل . . .  ولش کنید .

دوست دارم هزار جمله بنویسم ولی مولانا خودش میفرماید : در نیابد حال پخته هیچ خام *** پس سخن کوتان باید والسلام ) البته ما که خدمون رو جزو پخته ها نمی دونیم ولی حداقل این رو میدونیم که چه کسانی هم ناپخته هستند

خدا حافظ

ماه فـرو ماند از جـمال محمد (ص)

سرو نباشد به اعـتدال محـمد (ص)

قدر فلك را كمال و منزلتى نیســت

در نظر قدر با كـمـال مـحمــد (ص)

وعـده دیدار هـر كسـى به قیـامـت

لیله اسرى شب وصال محمد (ص)

آدم و نوح و خلیل و موسى و عیسى

آمده مجموع در ظلال محـمد (ص)

عرصه گیتى مجال همت او نیست

روز قیامت نگر مجال محمــد (ص)

و آن همه پیرایه بسته جنت فردوس‏

بو كه قبولش كند بلال محمد (ص)

همچو زمین خواهد آسمان كه بیفتد

تا بدهد بوسه بر نعال محمد (ص)

شمس و قمر در زمین حشر نتابد

نور نتابد مگر جمال محمد (ص)

شاید اگر آفتاب و ماه نتابد

پیش دو ابروى چون هلال محمد (ص)

چشم مرا تا به خواب دید جمالش

خواب نمى‏گیرد از خیال محمد (ص)

سعدى اگر عاشقى كنى و جوانى

عشق محمد(ص) بس است و آل محمد(ص)

 سی ام آذره و یک  شب زیبا

یه  شب بلند به اسم شب یلدا

شب شب نشینی و شادی و خنده

شبی که واسه ی همه خیلی بلنده

همه ی اهل خونه خوشحال و خندون

آجیل و شیرینی و میوه  فراوون

شب قصه گفتن و یاد قدیما

قصه ی لحاف کهنه ی ننه سرما

شب یلدا که سحر شد،فصل پاییز میره

جای پاییز رو زمستون می گیره

ننه سرما باز دوباره برمی گرده

کوله بارش رو پر از سوغاتی کرده

سوغاتیهای قشنگ ننه سرما

بارون و برف و تگرگ و یخ و سرِما

                                                           مدرسه

مـدرسـه ،بـاشـد مـکـانـی مـحـتـرم                       پس رعایت کن تو حـال مـدرسـه

گرشکوهی در جـهـان بـیـنـی،بـدان                       بـرگـرفــتــه از جــلال  مــدرســه

تـشـنـگان از سـلسـبیل ایـن جـهـان                      چـشـمـۀ پـاک و  زلال  مــدرسـه

کـاخ هــســتــی پــایــدار و  بـرقـرار                      بــی گـمـان از  اعـتـدال مـدرسـه

حـبـّذا صـاحـبـدلـی،کـو  روز و شـب                      بـهـره گـیـرد از جــمـال  مـدرسـه

عــاقـل و فـرزانـه بـایـد ،  بـشــنـود                       با دل و جان قیل  و قـال مدرسـه

عـلـم و تـقـوا،دانـش و  دیــن هـنـر                        جمله باشید،  در خـلال مـدرسـه

مــه بـتـابـد در  درون تـیــره  شــب                        علم و عرفان ، در ظلال مـدرسـه

از بـزرگـان جــهــان، بـس بـرده اند                        بهره از فـضـل و کـمـال مـدرسـه

شب پرست و کور دل باشد،کسی                       کـو بـخـواهـد انـحــلال مــدرســه

بـرنـشـیــنــد بـر سـمـا ، آنـکـه بُـوَد                       در دلـو ـجانـش ، خـیـال مـدرسـه

مـمـلـکـت ویـران  و ، مـیـرد مـلـتـی                      بــی گـمـان ، با ارتـحـال مـدرسـه

بـس درخـت مثمر و پر شـاخ و بـرگ                      حــاصـل آیــد از نــهــال مــدرسـه

تا جـدا  از  آن مــقــدس جــا شــدم                       نـای دل نـالـد چـو نـال مــدرســه

تا نـفـس درسـیـنـه ی «بـاقـر» بُـوَد                      چـشـم دل دارد بـخـال مــدرســه

                                            شاعر:سیدباقر هاشـمـی

در هـوایــت بـــی قــرارم  روز  و شــب                 سـر ز پـایـت بـر نــدارم روز و  شــب

روز و شب را  همچو خود مجنون کنـم                 روز و شب را کــی گذارم روز و شـب

جان و دل از عاشقـان می خواسـتـنـد                 جان و دل را می سـپارم روز و شـب

تـا نـیـابـم آنـچـه  در مـغـز مـن  اســت                یـک زمـانـی سـر نـخـارم روز و شـب

تـا کـه عـشـقـت مـطـربـی آغـاز  کــرد                گـاه چـنـگـم  گـاه تـــارم روز و شــب

ای مـهـار عــاشــقــان در دســـت تــو                 در مـیـان ایــن قـــطـارم روز و شــب

می کـشـم مـسـتـانه بـارت بـی خـبـر                 همـشو اشـتـر زیـر بـارم روز و شـب

تــا بــنــگــشــایــم بــقـنــدت  روزه ای                تــا قــیــامـــت روزه دارم روز و شـب

چـون ز خـوان فـضـل روزه بـشــکــنــم                 عـیـد باشـــد روزگــارم  روز  و شــب

جــان روز و جـان شــب ای جــان  تــو                 انــتــظــارم انــتــظــارم روز و  شــب

زان شبی که  وعـده کـردی روز وصـل                 روز و شب را می شمارم روز و شب

بس که کشت مهر جانم تشنه است                 ز ابــر دیــده اشــک بـارم روز و شـب

این شعرها رو برای دوستم ادریس رحمتی گذاشتم امیدوارم خوشش بیاد

شد منور مجلس ما،از رخ چون ماه تو          توتیای چشم ما،گردوغبار راه تو

آفـــریــن بــر طــبــع گــوهــر بــار  تـو          به بـه از شـیـریـنـی گـفـتـار تـو

گـفـتـه هـای نــغــز تــو ، دلـهـا ربــود          زنگ غم، ازچـهره ی جانهـا زدود

رخـت گـل بـاشـد و عـمـرت زمـان باد          وجـودت از بــلاهــا در امــان بـاد

محبت

ای مـحــبــت ، ای دوای درد و غــم           ای صـفا بخش درون ، ای بیش و کـم

ای مــحــبــت ای دلــیــل عـــارفــان           ای تو گـرمی بخـش صـنـف عـاکـفـان

ای مـحــبــت ، بـهــر هـر دردی  دوا           ای مــحـبـت بــهـر هـر مـفـلـس ، نـوا

ای محبت ، زنده از تو  عالـم اسـت           هر که مأنوس تو گشت ، او آدم است

ای مـحـبـت ، چـاره ی بـیـچـاره ای            بـــازدارِ نــــفـــــس هـــــر امـــــاره ای

ای محبت ، هرکه با تو بی ریاست            جــای او در اوج عــرش کــبـــریـاســت

از مـحـبت مـرگ مـی گردد حــیات             شـوری و تـلـخـی شـود،نـقـل و نـبـات

از مـحـبـت سـنـگ خـارا نـرم نــرم              از مـحـبـت،دل افـسـرده ، گــرم گــرم

از مـحـبـت پـیـر مـی گـردد جــوان              از محـبـت،نـیـرو گـیـرد،جـسـم و جـان